Szkolenie podstawowe-standardowe Yumi

Trixia

-Wycisz się jak na początku... wyrzuć emocje i myśli z umysłu... spróbuj. Do trzech razy sztuka.-Rzekła z lekkim uśmiechem. "Nic dziwnego, że nie daje rady... przeszła prawie cały trening standardowy i poprzedni bez przerwy." Pomyślała i czekała na reakcję Yumi.

Yumi

-No dobrze... - Odpowiedziała. Zamykając oczy starała się wyciszyć, wyrzucić wszystkie niepotrzebne myśli z głowy. Denerwowało ją już to ciągłe wyciszanie. Czy nie mogło być jej tak łatwo jak smoczycy, która ją uczyła? Jak widać nie... Wzięła głęboki wdech. Cel znowu był pomiędzy palcami. "Skup się, skup!" Ponaglała się... Szybko otworzyła oczy i wycelowała. I znów pudło. Westchnęła ciężko. - Nie... jak zwykle nic. Ale czemu? Wtedy szło tak łatwo...

Trixia

"Dziwne... wszystko było jak należy. Może..." Pomyślała i zaatakowała smoczycę słabym uderzeniem łapy. Przybrała pozycję bojową i krążyła dookoła niej. Gotowa do ataku czekała na jej reakcję.

Yumi

Chociaż uderzenie było lekkie to i tak lekki ból poczuła. Najpierw wytrzeszczyła oczy ze zdziwienia... Po krótkiej chwili ból i zdziwienia zastąpiła złość, wrogość. Było to dziwne uczucie, lecz niestety Yumi znane. Opuściła łeb w dół, zaczęła ciężko oddychać, z jej gardła wydobywało się głośne charczenie. Podniosła wzrok na Shinrę, w jej oczach dało się widzieć ogień. Wstała na cztery łapy i ze złością w oczach obserwowała ruchy smoczycy.

Trixia

Shinra rzuciła się na Yumi i w tym samym momencie zesłała gruby, potężny piorun, który uderzył w Yumi. Docisnęła ją łapą, by wzbudzić w niej większy gniew. "To musi się udać." Pomyślała i zeszła ze smoczycy.

Yumi

Najpierw poczuła na sobie ciężar Shinry, potem parzący piorun. Chociaż była przyzwyczajona do elektryczności to wyczuła w dziwny sposób. Z jej pyska wydobył się stłumiony pisk bólu. Yumi teraz kierował gniew, dała się ponieść dziwnemu uczuciu, które czuła w przeszłości. Po jej ciele rozlał się się dziwny, jakby prąd. Dotarł do każdego miejsca... Od głowy do każdego z opuszków palców. Yu z dziwnym, nieswoim rykiem rzuciła się na nauczycielkę chcąc wbić kły w jej brzuch.

Trixia

Shinra szybko powaliła uczennicę na ziemię. Zamknęła uczennicę w kuli i użyła na niej bolesnych piorunów. Nie trwało to długo, bo chodziło o jej gniew i furię. Wzbiła się w powietrze i krążyła nad nią. Była zbyt daleko by skoczyć i zbyt szybka, by ją dogonić. Jej uczennica mogła użyć tylko piorunów, by ją trafić.

Yumi

Będąc uwięziona w kuli zaczęła w nią uderzać własnym ciałem jak tylko mogła. Nie zwracała uwagi na pioruny, które trafiały ją w ciało. Skupiła się na energii, którą miała ukrytą gdzieś w sobie starając się wydostać z kuli. Niestety tylko lekko ją uszkodziła. Teraz gdyby ktoś spojrzał jej w oczy zauważył by coś innego... To nie były jej oczy! Zaczęła wydobywać pioruny. Nie koncentrowała się na celu lecz na tym, żeby te pioruny się wydostały. Próbowała trafiać w różne miejsca.... Lecz nie określone.

Trixia

Widząc gniew Yumi smoczyca obniżyła lot i zanurkowała by powalić swoją uczennicę. Skrzydła zwinęła wzdłuż ciała, a łeb opuściła dół. łapy zgięła wzdłuż ciała i spadała wprost na Yumi...

Yumi

Znowu została przygnieciona. Nie podobało jej się to. Trudno było jej oddychać pod naciskiem Shinry.Próbowała ją odepchnąć łapami lecz to nic nie pomagało. Jeszcze była młoda i słaba. Zaplotła swój ogon wokół jej łapy i pociągnęła. Gdy poczuła, że tylko jest trochę lżej spróbowała kopnąć smoczycę łapami w brzuch.

Trixia

Smoczyca z własnej woli zeszła i uderzyła łapą uczennicę. Tyle jej wystarczało. Teraz krążyła i czekała, aż ta spróbuje ją trafić. Wpatrywała się w nią i co pewien czas przystawała.

Yumi

Teraz Yumi choć poczuła ból tylko zawarczała głośno. O nie! Ona nie da sobą pomiatać! W szybkim tempie skupiła się. Podleciała do góry lądując z drugiej strony Shinry. Wystawiła łapę i BUM! O dziwo trafiła... Trafiła piorunem w nauczycielkę. Nie wiedziała czy boleśnie, najważniejsze było trafić. Na jej pysk wszedł cwaniacki uśmiech.

Trixia

Shinra nie czuła bólu, ale teraz jej to nie interesowało. Zamknęła Yumi w kuli, lecz nie raziła jej prądem. Chciała ją unieruchomić, by się uspokoiła.
-Spokojnie. Powiedz mi jak masz na imię.- Powiedziała niewzruszona. Cieszyła się z tego, że jej się udało, ale teraz musiała dowiedzieć się czegoś o demonie, który ją opętał. O ile w ogóle można było nazwać t istotę demonem. Może to tylko problem z psychiką. Nie wiadomo.
-Jak masz na imię?!-Zawołała jeszcze raz. Kula nie znikała, bo smoczyca wolała uspokoić swoją uczennicę nim rozpocznie kolejną fazę treningu.

Yumi

-Co Cię to interesuje... - Powiedziała opanowanym głosem. - Czy nie sądzisz, że nie należy mieszać się w osobiste sprawy innych? - Na jej twarzy panował spokój. W ogóle nie przejęła się tonem Shinry. Patrzała jej prosto w oczy bez stresu. Tylko czasami w jej oczach dało się zauważyć coś irytującego.

Trixia

"Hm... więc nadal włada nią ta istota..." pomyślała Shinra. Zastanowiła się czy nie oszołomić uczennicy i w tren sposób jej nie uspokoić. Zrezygnowała z tego i spytała jeszcze raz.
-Kim jesteś?- Mówiąc to wzmocniła barierę kuli, by smoczyca pod wpływem istoty, która nią władała nie zniszczyła jej. Teraz chciała dowiedzieć się jak najwięcej.

Yumi

-Jestem kim jestem. - Yumi, a raczej ten ktoś starał się grać na nerwach nauczycielki. Teraz zamiast cwaniackiego uśmiechu, miała wyszczerz. Nie dało się tego inaczej opisać. Szczerzyła się do smoczycy jak najmocniej umiała. - A Ty jesteś smokiem... - Dodała po chwili.

Trixia

-Tak, jestem smokiem. Na imię mam Shinra. Skoro już to wiesz, może zaspokoisz moją ciekawość?- Odpowiedziała opanowana. Chciała mieć to za sobą. Wolała uczyć smoczycę, niż użerać się z niezbyt uprzejmym demonem. Czekała na odpowiedź nawet nie zwracając uwagi na wyszczerz Yumi, a raczej "tego".

Yumi

-Dobrze... Pod jednym warunkiem. Po co Ci to wiedzieć? - Zapytała. - Jesteś zbyt ciekawska jak na taką osobę. A może to u Was normalne? - Nadal uśmiech nie znikał jej z twarzy. Chciała wybadać reakcję innego smoka niż Yumi.

Trixia

-Jestem ciekawa. Interesują mnie takie istoty jak ty.- Odpowiedziała i wpatrywała się w Yumi. Sama miała w sobie coś z demona. Choć to raczej jej wrodzone cechy i przeżycia z dzieciństwa. Uważnie przyglądała się Yumi, która wciąż była zamknięta w kuli.

Yumi

-No dobra... Mam na imię Azrael. I tyle powinno Ci wystarczyć. - Denerwowało ją ciągłe siedzenie w kuli. Chociaż siedziała tu tylko chwilę, jej czas się dłużył w nieskończoność. - Ciekawość. To takie... Ludzkie. - Powiedziała z lekkim niesmakiem, ale jednocześnie zagubieniem. - A teraz możesz mnie łaskawie wypuścić?! - Zapytała oburzona.